SJS lidmaatschap sinds 1 juni 1956
Job Krans is één van SJS allerbeste voetballers uit de rijke historie van SJS. Hij debuteerde al op 14-jarige leeftijd in de blauwwitte hoofdmacht, speelde ruim 500 wedstrijden voor SJS 1 en droeg als enige SJS-er het oranje shirt van de nationale ploeg. In de periode 1965-1967 speelde Krans namelijk meerdere interlands met het nationale team bestaande uit de beste zaterdagamateurs van Nederland. Hoewel er zelfs belangstelling was van betaald voetbalploegen, bleef Krans SJS altijd trouw.
Voor een voetballer van – met alle respect – een bescheiden club als SJS was het natuurlijk een prestatie van formaat om uiteindelijk in de nationale amateurselectie te belanden. Krans: ‘Ik speelde al een paar jaar voor de noordelijke selectie en destijds speelden we een keer in Nunspeet een oefenwedstrijd tegen het bondselftal. Na dat duel kreeg in een uitnodiging voor de nationale ploeg.’ Met de amateurs van Oranje speelde hij onder meer tegen Frankrijk, België en Duitsland. ‘Een heel mooie tijd was dat’, blikt Krans terug. ‘We trainden ook eenmaal in de week in Zeist. Op hetzelfde complex als de echte nationale ploeg onder leiding van trainer George Kessler. Dat was het Nederlands elftal met onder andere Coen Moelijn.’ Net als de legende Moelijn speelde ook Job Krans zijn wedstrijden in het oranjeshirt als linksbuiten. Een veelscorende linksbuiten bovendien. Bijna ieder duel schoot hij raak.
Niet alleen door zijn vele goals was Krans een opmerkelijke verschijning in het team van de beste zaterdagamateurs. De SJS’er was ook de enige die slechts op derdeklasse niveau actief was. Het gros van de spelers kwam uit voor gerenommeerde eersteklassers (toen was er nog geen hoofdklasse) als Heerjansdam, Quick Boys en Spakenburg. Uiteraard wekte Krans door zijn uitverkiezing voor Oranje de interesse van andere ploegen, waaronder een aantal betaalde clubs uit Nederland en het Belgische Beerschot. Krans bleef SJS echter trouw. ‘Uit principe wilde ik niet op zondag voetballen, dus dat stond een overgang naar veel ploegen in de weg’, legt hij uit. ‘Achteraf kan ik ook stellen dat ik absoluut geen spijt heb gekregen van die beslissing. Ik heb altijd met heel veel plezier bij SJS gevoetbald.’
Job Krans begon zijn actieve voetbalcarrière als knaapje van een jaar of tien. Dat hij een groot talent was, werd al snel duidelijk. Hij maakte al op 14-jarige leeftijd zijn debuut voor het eerste elftal van SJS. In totaal speelde hij meer dan 500 wedstrijden voor de hoofdmacht, waarin hij veelvuldig scoorde. Op 31-jarige leeftijd zette Krans een punt achter zijn spelersloopbaan om korte tijd toe te treden tot het bestuur. Hij kreeg meteen de voorzittershamer in handen. Ook van achter de bestuurstafel had Krans, die voorzitter was van 1974 tot 1986, flinke verdiensten voor SJS. Onder zijn leiding werden onder meer nieuwe kleedkamers en een nieuw trainingsveld gerealiseerd.
Dat trainingsveld vormde ook de aanleiding tot het ontstaan van een veelbesproken anekdote, de zogeheten ‘ijsbaanaffaire’. Tijdens de winterdag ontstond op het oefenveld namelijk een fraaie ijsvloer en besloot het bestuur van de nood een deugd te maken. In de nachtelijke uurtjes trotseerden enkele dappere vrijwilligers, gewapend met bezems én Berenburger, de kou en werd de ijsvloer schaatsklaar gemaakt. Om de aangrenzende ijsvereniging niet in de wielen te rijden werd de dag erop nog even geïnformeerd of zij wellicht ook plannen hadden al open te gaan, maar dit bleek niet het geval. Dus werden alle scholen in de omgeving gebeld met de mededeling dat er bij SJS geschaatst kon worden. Het initiatief bleek een schot in de roos. ’s Middags stond de ijsbaan vol en omdat er een gulden entree werd gevraagd hield SJS er ook nog een zakcentje aan over.
Dat zat de naburige ijsclub toch niet lekker en onder het mom van oneerlijke concurrentie werd een ambtenaar van de gemeente gewaarschuwd. Die kwam al snel langs in een poging één van de verantwoordelijke bestuurders te spreken. ‘Weet je misschien wie Rient Fennema is?’, vroeg de man aan de dienstdoende SJS aan de poort. ‘Nee, ik ben slechts ingehuurd om hier te staan’, liet deze met een stalen gezicht weten. Wie die SJS’er was? Inderdaad, Rient Fennema zelf! Ook de vraag of hij dan misschien wist waar voorzitter Krans (gewoon aanwezig op de ijsbaan) was, kon door Fennema uiteraard niet beantwoord worden. De gemeenteambtenaar bleef verwoede pogingen doen een SJS-verantwoordelijke te pakken te krijgen, reden voor Krans en Fennema om zich aan het einde van de middag maar bekend te maken. ‘Oh, oh, wat werd die man kwaad’, herinneren de oud-bestuurders zich nog als de dag van gisteren. ‘Dit kunnen jullie niet maken, zei de beste man. Je hebt gelijk, zeiden wij. Weet je wat, we gooien de zaak nu dicht. De middag was toen overigens ook ten einde. Man, wat hebben we daar veel lol om gehad. Nog steeds trouwens.’
Tot op de dag van vandaag is Job Krans nog steeds veelvuldig te vinden bij SJS. Regelmatig een kaartje leggend in de kantine en samen met zijn kornuiten Rient Fennema, Jan van Beilen en Nico Huiting is hij één van de trouwste (en meest kritische) supporters van SJS 1. Vrijwel alle uit – en thuisduels zijn ze van de partij. Als weinig anderen zijn ze dan ook in staat een gefundeerd oordeel te geven over de kracht van het eerste elftal. Krans: ‘De derde klasse waar ze nu in spelen vind ik qua niveau erg tegenvallen. Worden ze dit jaar geen kampioen, dan worden ze het nooit meer!’
Een uitspraak die, helaas tot op de dag van vandaag, stand houdt.
