SJS lidmaatschap sinds 1 juni 1965
Harrie Knigge was een begenadigd speler in een van de beste SJS-selecties van weleer. Ook van hem dook een interview ten tijde van zijn afscheid op.
Weet u hoe het gaat als je een afspraak wilt maken met iemand, die stopt met het actieve veldvoetbal? Je belt z’n werkplek en probeert een doordeweekse avond te regelen. Je vermijdt uiteraard doelbewust de voetbal woensdag. Weet u wat zo iemand dan antwoordt? ‘Dinsdag en donderdag kan ik niet, want dan moet ik trainen! Let op het woordje ‘MOET’. Waartoe deze discipline en top inzet tot het laatst toe? Omdat deze instelling Harrie Knigge ten voeten uit typeert!
En denkt u nou niet: ‘Die wil schitteren op z’n afscheidswedstrijd, want wie dat denkt heeft van het ‘voetbalfenomeen’ Knigge absoluut niets begrepen. Zaken als aftrainen, bezig blijven met deze sport (zaalvoetbal op vrijdagavond), maar ook lid blijven van SJS en bij de club betrokken blijven (elftal- & trainingsbegeleiding) staan bij Harrie hoog genoteerd.
Eenmaal op weg richting ‘Kalmoes 78′ passeren we ’t Buinerhornse Bos. Vlak voor de ingang ervan staat een pas gebouwd huis van een ons niet onbekende firma. Voor ’t raam hangt een bord met als opschrift N. Huiting Schilders Nieuw Buinen. Nee, daar waren we laatst al geweest. Harrie woont nog iets verder de nieuwbouw in, maar kijkt wel scheef over dit prachtige gebied uit. Prachtig is ’t er zeker, een voetbalveld is nadrukkelijk aanwezig. Harrie Knigge, administratief medewerker bij Paas BV, is (voetbal minnend) getrouwd met Elly Moorlag en vader van 3 kinderen. Zoon Mathijs is 7 jaar en zit al sinds z’n 5e (officieel is men pas op z’n 6e toelaatbaar !) bij de F-jes, omdat hij het toen op de gymnastiek al wel gezien had. Aan ‘weerszijde’ hebben we dan nog dochter Jorien (4 jaar) en Marije (9 jaar). Deze laatste was degene die de jeugdfoto van haar vader uit ‘het Sportjournaal’ van mei dadelijk herkende.
Aanvankelijk wilde Harrie vorig jaar al stoppen, maar dat was hem bij nader inzien toch nog wat te vroeg. Dit jaar moest maar het jaar van de waarheid worden en komt er aan 18 prachtige voetbaljaren bij SJS 1 (1975 – 1992) dan nu definitief een einde. Ooit begon hij in pupillen 3 in een tijd dat de F-jes nog moesten worden uitgevonden. Zijn 8- jarige neef Peter van Dijken werd destijds lid van SJS. Hijzelf 6 maanden jonger en zoon van een bestuurslid, trok zo
toch bijna automatisch naar datzelfde ‘warme SJS-nest’. Op de plaats waar nu ons gemeentehuis staat, bevond zich vroeger een prachtig trapveldje. Hier leerde Frieschelaan-genoot Dick Hekman hem het spelletje met de bal. ‘Voor na de schoolvakantie kreeg ik van hem speciale opdrachten’, vertelt Harrie Knigge,’dan moest ik de bal bijvoorbeeld 20
keer omhoog kunnen houden. En ik maar oefenen. Vooral in het stoppen en koppen van de bal heeft Dick mij veel bijgebracht.’
Steeds ging de stug door oefende Harrie met z’n elftalgroepje omhoog. Voorwaar een bijzonder clubje, want men bleef bij elkaar tot aan het kampioens A-elftal toe. Hierin bewoog de inmiddels gigantisch uitgegroeide haardos van H. Knigge zich te midden van o.a. L. Borgeld, J. Voorintholt, L. van der Schoot, H. Mik, H. Leffers, H. Scheper, H. Koning, T. Nuninga, J. van Wattum en P. van Dijk. De A-junioren van SJS zijn maar liefst 8 jaar achtereen kampioen geweest. Toen echter deed het op degraderen staande SJS 1 in 1975 een beroep op de amper 15-jarige Harrie. En terwijl vele van zijn zijn voetbalvriendjes het hoogste jeugdplatvorm der selectieklasse betraden, hielp ‘harige’ Harrie onze hoofdmacht uit de brand. Men degradeerde dan ook niet naar de 4e klasse KNVB en dat was daarna ook
‘nimmer im frage’.
Prima contact heeft Harrie nog steeds met bovengenoemde Jan Voorintholt, die hij ‘mijn vaste aanspreekpunt noemt’. Deze voetbalvriend heeft 3 jaar geleden onze hoofdmacht spijtig genoeg verlaten, toen hij in Gasselternijveen ging wonen (en voetballen). Dat was een groot verlies voor SJS; Jan was een buitengewoon knappe en nuttige speler. Het tweetal trekt (uiteraard voorzien van wederhelften en kroost) zelfs in de vakantie gezamenlijk op. Voor Elly Knigge, die ’s zaterdags vaak vaste gast is langs de lijn (voor zover dit te combineren is met de bezigheden van de kinderen), is ‘het voetbalonderwerp’ geenszins taboe.
Bert(je) van der Schoot, die achter de Knigges woont en eerder genoemde neef Peter de Vries, spelen samen voetbalpartijtjes achter ‘de Klister’. Een hele groep ‘oudere jongeren’ heeft zich daar inmiddels bij aangesloten. Onder hen bevindt zich somtijds ook ds. Kuipers van Nieuw Buinen, die als de tijd het toelaat graag meespeelt met aankomend diaken H. Knigge.
Terug naar vroeger. Moet je je toch ‘es voorstellen: ben je 15 jaar jong en voetbal je met ‘gouwe ouwe’ als Nico Huiting, Jan van Beilen, Bertus Paas, Jan Heidema en keeper Henk Kok. Of Harrie zich kon aanpassen? Hij moest wel, maar dat viel hem beslist niet mee! Nico Huiting had soms de neiging om een pass af te geven die werkelijk nergens
terecht kwam. Sommige spelers roepen in zo’n geval dan iets van ‘sorry’ of zo. Hoe anders was Nico? Ook zonder luidspreker brulde hij zo hard dat iedereen op en rond het veld het kon horen: ‘Mien paas was gout, moar doe luipst verkeerd!’ Hoe ver wil je als plichtsgetrouwe puber op zo’n moment wel de grond niet inzakken?
Vanaf dat moment werden de krullende Knigge en SJS 1 onlosmakelijke vrienden van elkaar. Daar zou geen enkele vorstelijke transfer ooit een einde aan kunnen maken. Ooit werd hij begeerd door GO AHEAD, Veendam, FC Twente en de FC Groningen (de ‘voetbalschool’), maar ‘Mister SJS’ bleef z’n club trouw en zou zelf wel het moment bepalen, waarop hij het vlaggenschip van zijn vereniging zou gaan verlaten… en dat kon nog wel even duren.
‘Achteraf’, lacht Knigge, ‘zou ik ’t weer zo doen; ik heb bij SJS een schitterende tijd gehad en daar beslist geen spijt van. Trouwens, ik heb zoveel jongens al na een jaar bij zo’n club vandaan zien komen. Slechts zeer weinigen braken echt door.’
Mooie momenten heeft de bescheiden top-technicus bij bosjes meegemaakt. Wat te denken van de promotie naar de 2e klasse, waarop SJS en de net aftredende voorzitter Marten ter Borg maar liefst 13 jaar lang had gewacht. Er werd in een zenuwslopend duel met 1-2 van en in Klazienaveen gewonnen. Harrie Knigge scoorde eerst met een snoeiharde schuiver 0-1 en een kwartier voor tijd kopte hij in de linkerbovenhoek de bevrijdende ‘promotietreffer’ binnen.
En wat te denken van die kampioenswedstrijd tegen Veendam, waar minstens 1000 man publiek op was afgekomen, inclusief toenmalig burgervader Beckeringh van Rhijn. Het massaal toegestroomde voetbalpubliek diende getrakteerd te worden op een wervelende voetbalshow. Harrie herinnert zich nog de speciale sfeer, die rond het promotiegebeuren hing. Fantastisch! ’t Liep allemaal anders. SJS verloor de wedstrijd en werd geen kampioen. De regionale pers kopte: ‘ Machteloos SJS kan Veendam niet van de titel afhouden.’ Toch promoveerden de blauw-witten wel naar de 2e
klasse KNVB.
Naast het reguliere werk bij SJS, leidde Harrie Knigge ook nog vanaf z’n 13e jaar een dubbelleven bij de Groninger en
Noordelijke Selectie. Tijdens een werkelijk vliegende start speelde hij zich als 16-jarige reeds in de kijker, tijdens een
oefenwedstrijd van de Noordelijke Selectie tegen Be Quick. Bondsoefenmeester Ger Blok beleefde destijds daar in ’t Oosterparkstadion veel plezier aan het getalenteerde wonderkind. Dat de SJS-er niet doorstroomde naar ’t Nederlands Elftal, was meer te wijten aan de vreemde selectieperikelen bij de KNVB zelf, dan aan Knigge’s alom onbetwijfelde vakmanschap. Maar liefst 4 volle plakboeken vol fröbelde Harrie in de loop der jaren bij elkaar. Een administateur waardig. Hij bewaart ze op zolder en leest er regelmatig es een keer in. Ze bevatten een schat aan informatie over SJS in ’t algemeen en het 1e elftal in het bijzonder. We zouden wel haast van ’t verenigingsarchief kunnen spreken. Dat boven een aantal krantenkoppen zijn naam vet is afgedrukt, kan Harrie Knigge niet helpen. Hij scoorde gewoon vaak en meestal ook op cruciale momenten.
Een greep uit de veelheid knipsels
‘Test Noordelijk Jeugdvoetbal’
(…mede dankzij het knappe spel van uitblinker Harrie Knigge van SJS…)
‘Groninger Jeugd ook langs Friesland’
(…en toen steunpilaar Harrie Knigge van SJS op het middenveld uitviel, was de Friese gelijkmaker helaas een kwestie van tijd…)
‘Selectiejeugd slaat toe’
(…Knigge opende voor de Groningers de score…)
‘Harrie Knigge matchwinner’
(…de lepe Knigge scoort met een lob de bevrijdende goal)
‘Jeugdselectie klopt Veendam’
(…uitblinker Harrie Knigge van SJS gaf het groeiende overwicht gestalte door 1-2 te laten aantekenen; overigens vergrootte een andere SJS-er, aanvalsspits ’t Holt, de score tot 1-4…)
‘Noordelijke Jeugd imponeert tegen Oranje Nassau’
(…vooral voorstopper Harrie Knigge (SJS) trad op de voorgrond)
Een absolute toptrainer in goede tijden was Dolf Camies. Weet u hoe hij SJS liet promoveren ? Om ’t positiespel tijdens de thee aanschouwelijk uit te leggen, tekende Camies met een stukje zeep op de spiegel. Bij dergelijke ’tactische besprekingen’ legde hij beter dan wie dan ook uit hoe ’t spelletje met de bal gespeeld moest worden. Aan Ron Jans wil hij wel kwijt, dat onze 1e elftal barst van de talenten. Maar dat kan een leek constateren. Belangrijk zal zijn of de jongens als groep een hechte eenheid zullen kunnen gaan vormen.
Harrie Knigge: ‘De neuzen zullen absoluut dezelfde kant uit moeten wijzen!’ Als kennismaking zullen de jongens op 8
augustus bij de opening van ’t seizoen voor een barbecue bij Jans thuis afreizen naar Schipborg. Wellicht betreft het hier de eerste training in collectief bezig zijn.
Nu bij de aanvang van het nieuwe seizoen staat ‘onze’ Harrie dan na 18 roemruchte jaren voor de hoofdmacht van de zaterdagamateur SJS te zijn uitgekomen, op de drempel van een nieuwe tijd. Na de prachtige afscheidswedstrijd tegen
‘zijn’ oude A1-elftal, die eindigde in een korfbaluitslag ( ik meen iets van 9-4), zal de sympathieke 33-jarige sterspeler,
binnen onze club op een andere wijze actief blijven. We wachten de dingen die komen gaan met een gerust hart af.
Bij toeval lopen we Harrie Knigge en z’n fiets bij de avondvierdaagse tegen ’t lijf. Te midden van de massa valt de markant krullende haardos en het van getint glas voorziene hoofd duidelijk op. Als zoon Mathijs, die met de F-jes meeloopt zo direct uit het zicht verdwenen zal zijn, fungeert hij als bezemwagen voor vermoeide ‘Klistertjes’. Tussentijds genottert hij samen met Willy Onrust en Henk Sijpkes nog even na van de prachtige afscheidswedstrijd.
Volgend jaar weer zoiets organiseren? Tuurlijk! Maar, jongens maak ’t afscheid nemen bij SJS niet te aantrekkelijk.
Momenteel kan absoluut niemand gemist worden.
De avondvierdaagse heeft op deze ‘Oranje-avond’ veel weg van een hazenpad. Ook Harrie Knigge wil beslist op tijd thuis zijn om maar niets van de ‘klassieke kraker’ tegen onze Oosterburen te missen. Maar voor hij afreist heeft hij nog een dringende vraag. ‘Kan mijn bedankje nog in deze clubkrant?’
Welk bedankje? Harrie, als iemand bedankt moet worden, dan ben jij ’t wel! Voor alles wat jij voor onze club hebt betekend! Voor al die mooie momenten dat wij trots langs de zijlijn puur genietend jouw virtuoze balbehandeling en spelinzicht van een paar meter afstand mochten aanschouwen.
En dan tot slot nog even dit. Wat moeten wij denken van de uitlatingen van Roelf-Jan Tiktak gedaan in ‘Voetbal
International’?
‘Eenmaal terecht gekomen in Veendam, werd ik geselecteerd voor het Groninger Jeugdelftal, samen met onder anderen Piet Wildschut. Maar Piet en ik, wij waren niet de besten. Dat was Harrie Knigge, een fantastische voetballer. Hij speelt nu bij een eenvoudige 3e klasser.’
Wij wensen het hele ‘Knigge-gezin’, maar ook ’t eenvoudige SJS in de 3e klasse het beste toe voor de toekomst!
