SJS lidmaatschap sinds 1 juli 1971
Ep Hoek is een bekend gezicht bij voetbalvereniging SJS. In de categorie uit de oude doos dook het volgende interview met hem op.
Onlangs schatte iemand z’n leeftijd op zo’n 36 jaar. Ingewijden weten wel beter: deze man met het lichtblonde koppie is reeds onmiskenbaar begonnen aan de 2e helft van een eeuw! Wie de jeugd traint, traint zichzelve jong. Soms staat hij binnen de wereld die SJS heet wat in de luwte van de belangstelling. Deze positie doet zeker geen recht aan de
werkzaamheden en het nuttig effect van deze oud speler van SJS 1 en al sinds een jaar of 2 verantwoordelijk man voor het ‘aanstormende talent’. Deze sympathieke laatbloeier (vanuit de SJS-optiek bezien), zo zullen we bemerken, is er eentje die er wezen mag!
Hoe Ep Hoek, die reeds vanaf z’n 18e jaar(!) in het bezit is een een jeugdleiders diploma bezig is (geweest) in de voetbalsport en via welke werkwijzen hij de jonge aanwas in de kweekvijver van SJS verantwoord grootbrengt: ’t Sportjournaal was te gast op Korenberg 14. Eppe P. Hoek is geboren op 29 augustus 1942, getrouwd, vader van 2 kinderen en in het dagelijk leven Jurisch Medewerker bij de gemeente Stadskanaal op de afdeling Bouw & Milieu.
Ep en Diet Hoek zijn beide afkomstig uit het tussen “Damsterdiep” en “Eemskanaal” welgelegen dorpje Woltersum, uit de tijd dat in de buurplaats Ten Boer de vv “Omlandia” nog moest worden opgericht. De actieve voetbalcarrière begon voor de jonge Ep daarginds op die loodzware klei pas op twaalfjarige leeftijd bij de B-junioren. Reeds na 1 wedstrijd bij de A’s werd de overstap gemaakt naar de senioren. Om mee te kunnen doen met het 1e elftal van Woltersum, dat toentertijd maar liefst 3e klasse KNVB speelde, behoefde ons blonde talent wel de benodigde goedkeuring van pa Hoek zelve. Dat zou nog een hele klus worden. Maar nadat de ontredderde voetbaltelg zich smekend, ja zelfs tot huilens toe voor ’s vaders bed vertoonde, werd het hart van de robuuste smid week en
stemde hij uiteindelijk toch toe.
In zijn eerste seniorenwedstrijd tegen “Warffum” redde de “groene” 15 jaar jonge snotneus, zich zonder een evenwichtige begeleiding en een uitgebalanceerd jeugdplan, uitstekend. Zijn commentaar :”k Heb nait vernoomn dat het nait wol.” De directeur op school sprak vroeger van “doar komt dei slome ook weer an”, totdat hij hem eens in sportief opzicht gadesloeg en uitriep: “Hai Hoek, doe hest ons altied veurt zootje had.”
Tegen het in alle opzichten vechtlustige “Scheemda” moest na een luttele 2-1 winst vliegensvlug de veilige kleedkamer opgezocht worden. Tegen dit fysieke geweld was hij als kwajongen niet echt opgewassen, maar gelukkig was Diet ook in die begintijd steeds in z’n buurt. Een snuivende Ep Hoek: “Hest denn zo in ’t begun geliek wel een vieze smoak in de mond van voetballn, moar veldwachter op fietse had zo ak gelukkig gauw rustig.”
De overschrijving in 1965 van de inmiddels getrouwde Ep naar “concurrent Omlandia” was z’n voetbalminnende schoonvader een doorn in het oog. Echte bonje bleef uit vanwege de verhuizing naar Ter Apel, die tegelijkertijd
een “voetballoos tijdperk” inluidde. “Achternoa bekekn onbegriepelijk dat ik as 27-joarige dat zomor in mien heufd
hoalde.” Het toeval schoot later te hulp middels een “gelegenheidswedstrijdje” van de gemeente. Op de vraag of hij kon voetballen antwoordde de blonde vedette, dat hij “weleens tegen zo’n ding aan had aangeschopt.”
Aangemoedigd door de hevig overrompelde medespelers schoot hij in de vv “STA” omhoog gelijk een komeet. Toen Ep ook nog ging trainen werd hij vrijwel direct door Jan Spekken in de hoofdmacht geregeld. De Hoeken huisvestten zich hier. En dat de zaterdagamateurvereniging SJS vanaf 1971 over dit talent kon beschikken, omdat echtgenote Diet Hoek namelijk op zondag “moest” handballen, betekende een danige versterking van de gelederen van het
2e team, met mannen als Kleiker, Breedveld en Klaassens. Als 29-jarige had hij er absoluut geen belang bij om op het hoogste platvorm te acteren. Eigenlijk was ’t allemaal de “schuld” van de geschorste Nico Huiting, die SJS 1 met een
onderbezetting confronteerde. Als “noodverband” reisde de reeds “op leeftijd geraakte Hoek” mee naar Bovensmilde, alwaar hij als “pleister op de wond” meestreed tegen de vv “WSVV”. Het was van beide kanten liefde op het eerste gezicht en onze veteraan bleek als “opkomende back” levensgevaarlijk.
Op een leeftijd waarop anderen hun carrière plegen te beëindigen begon voor hem het decennium van de absolute top. Hij speelde samen met Klaas de Haan, Bertus Paas, Bertje van der Schoot, Jan Voorintholt, Louis Borgeld, Harry Knigge. Ep Hoek maakte alles mee wat een voetballer maar mee kan maken en laat de beoordeling van z’n voetbalinbreng liever aan anderen over. Het siert hem! Bij het publiek kon hij, die een gave techniek paarde aan een onwaarschijnlijke wilskracht, niet meer stuk.
Echt stuk ging er pas iets na ruim 10 zeer succesvolle “hoofdmachtjaren”. Een uiterst onwelkom botbreukje verhinderde dat Ep z’n 40e verjaardag in de hoofdmacht kon vieren. Nu is Ep, zo moet u allemaal wel weten, niet
echt zo’n “verjaardagvierder”. ’t Liefst laat hij de bijbehorende en door velen zo ervaren verplichtende festiviteiten maar liever achterwege, zoals bij het 25-jarig huwelijksjubileum (nam hij daar nu snipperdagen voor op?) en zeer recentelijk het “zien van Abraham”, dat “gelukkigerwijs” samenviel met een voetbaltoernooi bij SC Stadskanaal.
Nu we toch over “SC” hebben : de appel valt in dit opzicht niet ver van de boom, aangezien zoon Gert (26 jaar) hier de A-junioren begeleidt. Zo vader, zo zoon. Echter ook: zo moeder, zo dochter want Anita (23 jaar) zat voordat ze in een
Amersfoorts ziekenhuis werkte met moeder op handbal.
Toen trainer Rolf Oostinga in de spelersbus van de diploma’s van de inmiddels 40-jarige Hoek hoorde, begon “bij gebrek aan andere hobby’s” de periode van “oefenmeester”. Eerst was hij jeugdleider bij de C-tjes, terwijl een seizoen later een driejarige periode bij de A-junioren volgde. Alhoewel hij dit “jeugdwerk” altijd met het grootste plezier heeft gedaan, speelde het toeval in zijn leven wederom een rol van betekenis. Nu volgde de 5-jarige overstap als senioren
trainer naar zaterdagamateur “Borger 1”, alwaar hij Meint Smit opvolgde, die momenteel de trainer is van “SPW”.
Dat deze oud elftalgenoot uit het SJS tijdperk juist hem overhaalde kon achteraf geen toeval heten. “Dit waark was aanders wat.”
Het vertrouwen van de Borgerse selectie in hun trainer nam zulke innige vormen aan, dat er zelfs eens een bestuur voor hem opstapte. Daar in de Drentse dreven had trainer Hoek met een prachtcontract op zak dan ook niet weg gehoeven. Speelde het “stoppen van sommige spelers” echt een doorslaggevende rol? Of, keerde hij juist hier aan de Julianastraat terug uit behoefte, om zich wederom genoeglijk te koesteren aan de onvolprezen nestwarmte van de SJS-familie? Feit is, dat voorzitter Paas een eerder jaar tevergeefs “het balletje in Borger aan het rollen probeerde te krijgen” op een tijdstip dat de “trainers-caroussel” alweer stilstond en de seizoenafspraken reeds waren gemaakt.
Echter toen jeugdtrainer Puck Horstman enige seizoenen geleden SJS verruilde voor het Emmer EHS’85 hapten de Kanaalsters wel juist op tijd toe.
Ep Hoek karakteriseert de huidige A-selectie als een “hechte kampioensgroep”, die erg plezierig is in de omgang. Hoogtepunt vorig jaar was zonder meer voornoemd kampioenschap dat door de “kranige kerels” zeer terecht behaald werd in een hypernerveuze wedstrijd tegen “Gorecht Groningen” (2-0). Alhoewel door het regenachtige weer iedereen
reeds nat was, ontkwam de leiding niet aan een onvrijwillig waterballet in de kleedkamer, die compleet op de kop lag. Toen voorzitter Paas nog de feestvreugde kwam verhogen middels een vorstelijke fles “Champagne” ging iedereen uit z’n dak in een soort wildwest-achtig tafereel waarbij het geestrijk vocht rijkelijk, doch alcoholvrij, vloeide. De voorstelling werd ’s avonds in aanwezigheid van Ep voortgezet in “Fras”. Want : beloofd is immers beloofd! Nu is Ep Hoek een liefhebber van harde muziek (hij heeft thuis bijvoorbeeld bijna alles van de “Rolling Stones”) zodat hij het
feest de halve nacht meemaakte voor het oog van de verblufte jongelui.
Zonder de hulp van de ijverige Ko Hilverts zou het werk hem hier beslist niet lukken, aangezien ook de B-junioren bij de thuiswedstrijden zijn aandacht behoeven. Maar deze jongens hebben een uitstekende aanvoerder die de warming-up en de overige voorbereidingen regelt, zodat men vlak voor de wedstrijd Ep Hoek soms ontspannen met een
bekertje koffie richting kleedkamer ziet stappen voor een kort praatje. De trainingsopkomst bij de B’s overigens
kan (?) / moet (!) beter. (dinsdag & donderdagavond van 18.00-19.00 uur!!!) Als de jongens (en hun ouders) zich in dat opzicht ietwat actiever zouden betonen, zou Kees Zwemer het veel gemakkelijker hebben.
Terug naar de A-junioren. “Kootje zegt altied teegn mie: Doe most die mit voetballn bemuien en de rest is veur
mie. “Ko is in ain woord fantastisch! Most waitn, hai had zulfs de plekkies veur op kampioensfoto precies op pepier regelt”
Vorig jaar kende de A-selectie geen verloop; dat is nu anders. Qua leeftijd moet men er met 18 jaar uit en
volgt de overstap naar de senioren. Zo raakt men spelers als Rene Scheuneman en Dirk Jan Boekholt kwijt. Sommigen stoppen helaas: van der Lei studeert in Groningen en Arjan Lantinga kijkt toe op zaterdag. “Hail jammer, ik wol dat wie ze langer holdn konnen tot 19 joar of zo, moar ’t is ja nait aanders ja” Momenteel staat men op de tweede plaats en
net zoals bij het 1e elftal verspeelt men op onverklaarbare redenen soms punten.
“Ik dacht teegn Peize ook dat het wel goud zol goan; toch hebbn wie nait best speult (3-2 verlies); kenst wel vergelieken dou SJS teegn SC Elim as FC Knudde een kansloze pot verlaizen dee.” Ep Hoek hoopt dat de jongens ondanks alles zullen willen aanblijven. Aan hem zal het niet liggen.
Zaterdag 21 november moet men aantreden tegen het Winsumer “Viboa”. Ko en Ep hebben onlangs “gescout” bij Nieuw Buinen – Viboa en de vijandelijke linies in kaart gebracht, waaruit overduidelijk bleek dat hun middenveld erg sterk was. De nu toe te passen tactiek komt deze week dus ook direct tot uiting in het aangeboden trainingsprogramma: “ons middenveld gait speulen teegn onze veurhoede om dizze spelsituoatie noa te bootsen.”
Langs de lijn is hij volgens eigen zeggen meestal nogal luidruchtig aanwezig. “Moar bie een goaie coaching most weinig zeggn en op ’t goaie moment ain op zien plek zettn deur hom in zien achterbuutse te proatn.” Inmiddels is het 21 november. De vlaggen hangen op deze “zonovergoten zaterdag” werkloos naar beneden in weerwil van wat
wind. Als de koppies in het veld ook dreigen te gaan hangen waait er wel degelijk wat, soms tot stormens toe! Jeugdtrainer Hoek heeft in beide opzichten woord gehouden: SJS verslaat VIBOA (2-0) en Ep ’s verbale betrokkenheid zorgt voor “de 12e veldspeler”. Zo lijkt hij zelf mee te spelen en blijft hij jong bij de jongens.
Voor de vv SJS in het algemeen en “Huize Hoek” in het bijzonder blijft gelden: Voetballen Is Bij Ons Aangenaam.
