SJS deed wat het moest doen, maar overtuigde alleen in de tweede helft. De drie punten gingen mee terug in de tas naar Stadskanaal en dat geeft weer wat lucht als je kijkt naar de ranglijst. Voor trainer Nijgh en zijn assistent Orsel is er weer werk aan de winkel om op zaterdag 2 november in de derby tegen Onstwedder Boys een goed resultaat te halen.

Met de volgende elf spelers startte SJS de wedstrijd in Nieuwe Pekela tegen promovendus Damacota: Bos, G. Raadsveld, Zuidema, Kroese en Venema; Breedveld, Timmer en Wientjes; Van der Pol, Wilzing en Oosting. Op de bank zaten Smid, Panneman, T. Raadsveld, Fun, Dekker en reserve doelman Zuur.

Beide ploegen begonnen aan de wedstrijd met de intentie om aan te vallen. De thuisploeg probeerde dat vooral over de flanken, net als SJS. De eerste fase resulteerde echter niet in uitgespeelde kansen. In de 13e minuut was het echter Van der Pol, die deze middag op de rechtsbuitenpositie was geposteerd door trainer Nijgh, die de openingstreffer had moeten maken. Hij werd knap de diepte in gestuurd, was sneller dan zijn tegenstander, maar faalde oog-in-oog met de doelman. Zijn mooi bedachte stift miste de hoogte om de doelman te verrassen.

SJS bleef het proberen, maar ook Damacota liet zich niet onbetuigd. Echter miste de scherpte in de laatste fase van een aanval aan beide kanten. Daarbij kwam dat een aantal keren beide assistent-scheidsrechters vlagden voor momenten, die de wenkbrauwen bij menig toeschouwer deden fronsen. Scheidsrechter Kuipers, die een prima wedstrijd floot, moest een aantal keren corrigerend optreden om de rust in de wedstrijd te houden. Dat lukte hem overigens prima.

SJS was in het eerste half uur de bovenliggende partij, maar drukte dat niet uit in doelpunten. Een prima voorzet van Raadsveld werd op waarde geschat door spits Wilzing, maar zijn kopbal miste richting. Even later kreeg Oosting een opgelegde kans, maar ook hij faalde vanaf de linkerflank in een 1-op-1 met de doelman, omdat de verdediger van Damacota net eerder bij de bal was. In de tegenstoot zag de Knoalster defensie er niet goed uit. De bal viel achter de laatste linie, doordat er niet scherp en adequaat werd in gegrepen op het middenveld en de laatste linie niet goed stond. Het gaf de spits van de thuisploeg een vrije kans, die hij niet onbenut liet. En zo kwam Damacota een beetje tegen de verhoudingen in op een 1-o voorsprong.

Een enorme domper voor de ploeg van trainer Nijgh, die zijn frustratie verbaal liet horen. Het laatste deel van de eerste helft werd het er niet veel beter op. Niet scherp, veel uit positie lopen van verschillende spelers. Zo leek het wel of Wientjes als tweede spits naast Wilzing fungeerde, Kroese regelmatig zijn laatste linie verliet en bij aanvullende impulsen de restverdediging totaal werd vergeten. Het gaat niet zo zeer om de genoemde spelers, maar het zelf corrigerende vermogen in het team lijkt dan volledig te ontbreken.

SJS hield de schade beperkt en het rustsignaal kwam als geroepen. De thuisploeg met trainer Meijerman stapte vol zelfvertrouwen de kleedkamer in, iets wat van SJS niet gezegd kon worden. Trainer Nijgh zal in de rust flink tekeer zijn gegaan, want een ware transformatie onderging de ploeg in de tweede helft. De ploeg kwam fel en scherp uit de kleedkamer, greep Damacota bij de keel en liet niet meer los. Iets wat vanaf minuut 1 de spirit moet zijn tegen een tegenstander, die met alle respect kwalitatief minder is.

Daar waar de thuisploeg nog een eerste kans kreeg (kopbal ging over), nam SJS het initiatief volledig over en controleerde de wedstrijd. Dat resulteerde gelukkig al heel snel in de gelijkmaker. Via de rechterkant stoomde Timmer op en zijn harde voorzet werd bij de eerste bal binnen gewerkt door Wilzing, een echte spitsengoal en alweer zijn 5e van het seizoen, 1-1. Timmer, die een hele sterke tweede helft speelde, was niet veel later dichtbij de voorsprong, maar zijn schot werd knap gekeerd door de doelman waarbij de bal via de lat over het doel ging. Uit de corner kopte Wilzing gevaarlijk binnen, maar opnieuw behoedde de doelman de thuisploeg voor een achterstand.

SJS liet de thuisploeg niet meer in het spel komen door als team hoog druk te zetten, daar waar de linies in de eerste helft weer te ver uit elkaar kwamen te liggen. Het trainersduo keek tevreden vanaf de zijkant toe hoe SJS kans op kans stapelde. Met een trainer Nijgh, die zich toch wel genoodzaakt voelde te coachen om zijn team de juiste kant op te dirigeren. Dat resulteerde uiteindelijk in de dik verdiende voorsprong. Een kwartier vóór het einde van de wedstrijd was het Huub Kroese, die zijn oude ploegje pijn deed. Uit een harde voorzet van rechts kwam de bal bij de tweede paal voor zijn voeten en leverde een niet te missen kans op, 1-2.

Doordrukken was het devies, want je weet het nooit met een minimale voorsprong. Damacota lag echter op apegapen en grossierde in balverlies. Met name spits Wilzing was gevaarlijk met zijn kopballen, waarvan er eentje van de lijn werd gehaald. Na het inbrengen van youngster Luc Panneman kwam er nog meer spirit in de ploeg. Hij kwam Oosting aflossen, waardoor Wientjes naar links verhuisde. Panneman bracht energie door zijn tegenstanders af te jagen en dat gaf vervolgens Timmer weer de ruimte om op te stomen en de zestien meter binnen te dringen. Zijn schot was te hard voor de doelman, waardoor SJS de marge op twee bracht, 1-3. De overwinning was veilig. Of toch niet?

Gemakzucht bracht de zege toch nog een beetje in gevaar. Na de 1-3 leek de ploeg het wel te geloven, immers Damacota speelde toch helemaal niets klaar in de tweede helft. Toch werd een lange bal volledig verkeerde ingeschat door Zuidema, waardoor deze over hem heen vloog. De rappe linksbuiten van Damacota had nog iets in de reservetank en mocht alleen op Bos af. Hij mikte echter op de paal. De Knoalster defensie was uit positie en uit het schot werd de bal aan de rechterkant opnieuw in de zestien gebracht. Opnieuw over het hoofd van Zuidema, maar op het hoofd van de spits die doelman Bos met een prima kopbal wist te verschalken, 2-3.

Uiteindelijk floot Kuipers niet veel later voor de laatste keer, maar dit soort momenten moeten eruit om een rol van betekenis te willen spelen in 4F. De focus moet niet 45 minuten zijn, niet 90 minuten zijn maar de volledige speeltijd van de wedstrijd van seconde 1 tot de laatste. SJS liet vanmiddag twee gezichten zien, maar de standaard moet het gezicht van de tweede helft zijn. Fel, scherp en als team opererend. We weten welke kwaliteit we missen door het vele blessureleed in de ploeg, maar de overgebleven spelers weten ook hoe goed ze met elkaar kunnen voetballen. Laten ze dat meenemen de komende twee weken, want op zaterdag 2 november wacht de derby tegen Onstwedder Boys!