Afgelopen zaterdag was het weer genieten met de hoofdletter G op ons sportpark! De mooiste voetbaldag van het seizoen vond wederom plaats, want het was tijd voor alweer de 11e editie van de Freddie Pranger Memorial. Uit alle windhoeken van Nederland, België, Duitsland en zelfs Frankrijk waren de G-voetballers vertegenwoordigd, de lucht was strakblauw (en iets te warm), het sportcomplex lag er fantastisch bij met het grote podium, de tenten, de Oranjebus, het activiteitenveld en wat nog niet meer.

Als voorzitter laat ik de dag altijd even bezinken. Naast het feit dat het ook weer de week is van schoolgaande kinderen, sportactiviteiten, werk, gezin en alle andere verplichtingen na een fijne zomervakantie, is de Freddie Pranger Memorial DE start van het voetbalseizoen!

Met ziel en zaligheid wordt er door een enorme groep SJS-ers (en daarmee bedoel ik inmiddels ook onze cliënten en staf van Cosis) enorm hard gewerkt in de voorbereiding op dit geweldige evenement. Vorige week was ik dan ook wat vaker op ons sportcomplex om de vorderingen gade te slaan, maar dat loopt inmiddels allemaal op rolletjes. De organisatie staat namelijk als een huis!

Zelf help ik altijd mee met het klaarmaken van de lunchpakketten. Deze editie maar liefst 700 in getal. Als een geoliede machine worden de bammetjes gesmeerd, belegd met ham of kaas, in boterhamzakjes gestopt om samen met wat drinkerij en een banaan in een tasje te worden gestopt. Het loopt steeds ‘gesmeerder’, want tussen 19.00 en 22.00 uur wordt de klus met zijn allen geklaard!

Ondertussen staat het ontvangstcomité klaar om de gasten vanuit verre oorden welkom te heten en wegwijs te maken in het City Hotel en Hunzepark. De veldcrew had eerder in de week de tenten al opgezet en alle nevenactiviteiten opgebouwd (voetbaldarts, peer ‘m d’r in etc.) en doet nog de laatste checks op techniek, beeld en geluid.

Klaar voor de dag van morgen! Al vroeg uit de veren en aangekomen op ons sportcomplex vult mijn hart zich met trots en blijdschap. Ik zie vele rode en zwarte SJS-shirts met CREW of KANTINE op de rug al druk bezig met hun taak op de dag van de Freddie Pranger Memorial. Nog even alles afstemmen, want de teams komen zo aan.

En dat is een feest der herkenning! Immers, vele teams komen al jarenlang richting de Julianastraat om deel te nemen aan wat velen het mooiste evenement van het jaar noemen. Alleen maar vrolijke en enthousiaste gezichten, het plezier spat er zo op de vroege morgen al vanaf! En voor mij en alle andere SJS-ers kost het dan ook geen enkele moeite om dit evenement voor deze mensen te mogen organiseren.

Om 10.30 uur geef ik, samen met burgermeester Klaas Sloots, de aftrap van het geweldige evenement. Ik voel me vereerd dit te mogen doen, want mijn aandeel is slechts minimaal. Maar het hoort nu eenmaal bij de functie van voorzitter. Bij het zien van alle deelnemers, vrijwilligers, sponsoren, genodigden, pers en belangstellenden krijg ik stiekem kippenvel op mijn armen en word ik overvallen met een warm gevoel van trots.

Trots op ‘mijn’ club, op ‘mijn’ vrijwilligers, op mijn vrienden/vriendinnen. Dat we dit samen iedere keer weer flikken!

Na mijn welkomstwoord (ook dit keer in het Frans!) laat ik het over aan de rest. En loop ik de gehele ochtend met een voldaan gevoel en een glimlach op mijn gezicht rond. Ik doe mijn best om iedereen te zien, te spreken en waar nodig een helpende hand uit te steken. Het evenement verloopt op rolletjes, zoals ik al zei. Een goed ingespeeld team, dat aanvoelt hoe we iedereen een prachtige dag weten te bezorgen.

In de middag ben ik even afwezig. Ik val in als elftalleider bij SJS 1. Uit, tegen eeuwige rivaal Onstwedder Boys. Ook daar stap ik met een voldaan gevoel van het veld, immers winnen we de wedstrijd met 1-0 en waren duidelijk de bovenliggende partij. Klein beetje revanche…

Als we terugkomen op het complex is het voetballende deel voorbij en zijn de eerste teams weer op weg naar huis. Maar het Chinees buffet staat klaar en alle teams van ver, vrijwilligers, genodigden, sponsoren eten gezamenlijk, hebben plezier en er wordt veel gelachen en gegrapt. Ik zie ook ‘mijn’ vrijwilligers, mijn vrienden/vriendinnen her en der ‘uitgeblust’ erbij zitten. Even pauze, even de beentjes rust gunnen en de innerlijke mens verzorgen met een koud biertje, een glas wijn of fris, een lekker bord Chinees en een sigaretje.

Het is namelijk nog niet klaar, want als iedereen vertrokken is, wordt er afgebroken en opgeruimd. Tot aan de zondagmiddag toe. Immers, maandag is het gewoon weer maandag en voor de meeste mensen werken, school enzovoort. Het blijft een goed ingespeeld team, want maandagmiddag kom ik naar het sportcomplex om wat zaken te regelen en alles is weer normaal.

Mijn grote waardering en dank (ook mede namens het voltallige bestuur) gaat uit naar ‘mijn’ vrijwilligers, mijn vrienden/vriendinnen, die zich een heel jaar hebben ingezet om deze prachtige editie te laten plaatsvinden! Ik noem expres geen namen, want wil voorkomen dat ik iemand vergeet. We doen dit samen en het grootste compliment gaat uit naar jullie allen!

Natuurlijk ook heel veel dank aan alle sponsoren, onze lokale ondernemers, de fondsen, EHBO, parkeerwachters/verkeersregelaars, belangstellenden, ons comité van aanbeveling/VIPS, Cosis, de gemeente Stadskanaal, omwonenden, omroepers, zangers, spreekstalmeester en wie ik ook nog meer zou moeten noemen. Zonder jullie is het zeker niet mogelijk!

Op naar de Freddie Pranger Memorial 2024! Ik heb uit betrouwbare bron begrepen dat ik mijn Deens op moet vijzelen.

Een trotse voorzitter